Üşengeçlik Mevzusu

Uzuun bir aradan sonra tekrardan merhaba bloğum!!
Başlıkla beni bağdaştırmak aslında çok kolay, son blog postumun tarihine bakmak yeterli olacaktır sanırım. (Bu durum artık gerçekten sinirlerimi bozmaya başladı, hem de nasıl...)
Bu üşengeçlik mevzusu başıma çok iş açtı şimdiye kadar, hatta arkadaşımın deyişiyle ALES'ten "g*tte pire" almışlığım da vardır :) Zaten yolun başından belliymiş efendim benim böyle olacağım, bir bebek 10 aylık mı doğar!? -ki o da sezaryenle yani siz düşünün gerisini a dostlar.

Bütün gün yatıp tembellik etmek çok güzel, hoş ama artık kendimi çok sorumsuz hissetmeye, bütün sorumluluklarımı askıya aldığımı hissetmeye başladım. Haliyle bu da çok sinir bozucu bir durum haline geldi benim için.
Şu zaman diliminde benim için en önemli olan şey bir an önce atanabilmek (burada da bir parantez açmazsam olmazdı, ÖSYM'ye burdan sonsuz sevgiler(!) ). Belirsizlikle yaşamak gerçekten insanı çileden çıkaran bir durum.
Atanabilmem için KPSS'ye çok sıkı çalışmam gerekiyor fakat tabii ki ben uyumaktan ders çalışamıyorum! Ne kadar alarm kursam, tetikte uyumaya çalışsam da bana mısın demiyor, uyanamıyorum bir türlü! Bu fazla uyumanın dozunu daha iyi anlatabilmek için rekorumun 26 saat olduğunu belirteyim; siz anlayın artık nasıl uyuyorum :(

Kısacası bu uyku ve üşengeçlik ikilisi beni mahvediyor. Sizce bu durumdan kurtulmak için neler yapabilirim; önerilerinizi bekliyorum!